ภาพยนตร์เรื่อง อเมเดอุส (1984) เล่าเรื่องราวสมมุติเกี่ยวกับความเกลียดชังระหว่าง อันโตนิโอ ซาลิเอรี และ โวล์ฟกัง อมาเดอุส โมสาร์ท สองนักประพันธ์เพลงผู้ยิ่งใหญ่
ไฟริษยาที่กัดกิน: ภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยซาลิเอรีวัยชราที่เสียสติ สารภาพว่าฆ่าโมสาร์ท ภาพย้อนอดีตเผยให้เห็นต้นเหตุของความบ้าคลั่งของเขา: ความอิจฉาริษยาอย่างสุดซึ้งในพรสวรรค์ของโมสาร์ท ซาลิเอรี นักประพันธ์เพลงผู้เคร่งครัดในศาสนา เชื่อว่าพระเจ้าทอดทิ้งเขา และประทานพรสวรรค์ทางดนตรีให้กับโมสาร์ท ชายผู้ออกนอกลู่นอกทาง ไร้ความรับผิดชอบ
ความขัดแย้ง: ซาลิเอรีมองตัวเองว่าเป็นคนเคร่งครัด มุ่งมั่น ทุ่มเท แต่งเพลงเพื่อสรรเสริญพระเจ้า ในขณะที่โมสาร์ท แต่งเพลงได้อย่างง่ายดาย ผลงานของเขาเต็มไปด้วยความฉลาด ร่าเริง ความแตกต่างนี้ยิ่งตอกย้ำความเกลียดชังของซาลิเอรี
แผนการร้าย: ซาลิเอรี หมกมุ่นอยู่กับการทำลายชื่อเสียงของโมสาร์ท เขาใช้เส้นสายในฐานะนักประพันธ์เพลงประจำราชสำนัก ขัดขวางการแสดงโอเปร่าของโมสาร์ท ปล่อยข่าวลือ ใส่ร้าย ทำให้โมสาร์ทดูเป็นคนไร้ความสามารถ ไร้ความรับผิดชอบ
จุดจบอันน่าเศร้า: แม้จะถูกซาลิเอรีกลั่นแกล้ง โมสาร์ทก็ประสบความสำเร็จในบางด้าน แต่สถานะทางการเงินของเขายังคงไม่มั่นคง เขาพยายามอย่างหนักเพื่อรักษาความโปรดปรานจากจักรพรรดิ สุขภาพของโมสาร์ทเริ่มทรุดโทรม ข่าวลือเกี่ยวกับการมีส่วนเกี่ยวข้องของซาลิเอรีในเรื่องนี้เริ่มแพร่กระจาย
ความจริงปรากฏ: เมื่อโมสาร์ทใกล้ตาย ซาลิเอรีจ้างคนแต่งเพลงเร็กวีเยมอย่างลับๆ โมสาร์ทคิดว่าตัวเองกำลังแต่งเพลงงานศพของตัวเอง เขาจึงทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับผลงานชิ้นสุดท้ายนี้ โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังสนองความต้องการอันมืดมนของซาลิเอรี
ความจริง: ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้บอกชัดเจนว่าซาลิเอรีมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของโมสาร์ทหรือไม่ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า พลังแห่งความอิจฉาริษยาของซาลิเอรินั้นร้ายแรงเพียงใด และนำไปสู่ผลลัพธ์ที่น่าเศร้าสำหรับนักประพันธ์เพลงทั้งสอง
อเมเดอุส (1984): ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งที่ explores ธีมของพรสวรรค์ ศรัทธา ความอิจฉาริษยา และธรรมชาติอันซับซ้อนของการสร้างสรรค์ผลงานทางศิลปะ เป็นภาพยนตร์ที่ตรึงใจผู้ชม ตราตรึงใจ แม้จะจบลงแล้วก็ตาม